حفظ و بهبود سطوح عملکرد و استقلال ، که به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک می کند.
یکی دیگر از داروهایی که برای درمان پارکینسون استفاده می شود، داروهایی است که علائم غیر حرکتی را کنترل می‌کنند.
آنتی اکسیدان ها: غذاهای سرشار از این مواد، می توانند از استرس اکسیداتیو و آسیب به مغز جلوگیری کنند.
برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بیماری پارکینسون هستند. عوامل خطرساز این بیماری عبارتند از:
در خصوص پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون، تمامی موارد گفته شده و تغییر در سبک زندگی می تواند مزایایی را به همراه داشته باشد.
مرحله ۲ به عنوان یک نوع متوسط از پارکینسون در نظر گرفته می شود و علائم بسیار بیشتر از علائم تجربه شده در مرحله ۱ است.
کُندشدن حرکات ارادی به‌خصوص هنگام آغاز حرکاتی مانند راه‌رفتن یا غلت‌زدن در رختخواب
کار درمانی: در این روش ، متخصص می تواند قسمت ها و اندام هایی که اختلال در آن ها ، در زندگی روزمره شما اثر منفی گذاشته را شناسایی کرده و روی آن مسئله کار کنند به این ترتیب می توانید فعالیت های روزمره خود را به خوبی و بدون نیاز به دیگران انجام دهید.
متاسفانه هیچ نوع درمانی جهت بهبودی یا کند کردن روند سیر این بیماری وجود ندارد اما عوامل ژنتیکی و زیست محیطی نقش موثری در ابتلا به این بیماری ایفا می کنند.
درحدود ۲۵درصد از افرادی که گفته می‌شود به پارکینسون دچارند، درواقع مبتلا به پارکینسون نیستند. برای تأیید این بیماری لازم است به پزشک متخصص مراجعه شود.
درمان مناسب پیش آگهی را بهبود می بخشد و طول عمر را افزایش می دهد.
با این حال ، آنها هنوز هم می توانند به اندازه کافی علائم را مدیریت کنند.
همچنین از آن جا که ورزش بیماری پارکینسون و درمان ، منجر به تقویت عضلات می شود می تواند موجب افزایش تعادل بدن نیز گردد. لذا به منظور کمک به حفظ تعادل در افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می شود ۳ الی ۴ بار در طول هفته و به صورت منظم ورزش کنند.
بیماری پارکینسون یک نوع بیماری است که در حرکات بیمار اختلالاتی را ایجاد می‌کند. امروزه روش قطعی برای درمان آن ایجاد نشده است؛ اما با استفاده از روش‌های درمانی مختلف یعنی دارو، ژن درمانی، سلول بنیادی و … می‌توان پارکینسون را کنترل کرد.